Η κρίση σκοτώνει τις Ελληνικές πολιτικές παρατάξεις

Αρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Εμείς οι Έλληνες όχι μόνο είμαστε έθνος ανάδελφο, δηλαδή ένας λαός που δεν έχει γλωσσικούς ή συγγενικούς δεσμούς με κανέναν άλλο λαό της γης, αλλά είμαστε και μεταξύ μας χωρισμένοι σε ανάδελφες πολιτικές παρατάξεις και συγκεκριμένα σε δύο κύριες δηλαδή την συντηρητική φιλελεύθερη δεξιά και την κεντρώα σοσιαλδημοκρατική και μια παραπληρωματική.

Η παραπληρωματική είναι η κοινωνική αριστερά και τα κινήματα που αν και μικρή παράταξη, είναι και αυτή χωρισμένη σε μικρότερα ανάδελφα κομμάτια.

Οι κύριες που αντιπροσωπεύουν και την πλειοψηφία του λαού στην ουσία έχουν καταργήσει στην χώρα την πάλη των τάξεων αφού τα μέλη και οι οπαδοί τους είναι από όλες τις τάξεις και κοινωνικές και μορφωτικές ομάδες, με κύριο συνεκτικό συστατικό την κοινή ιδεολογία και προστασία των "δικών μας παιδιών", πράγμα που καθιστά το χάσμα μεταξύ των παρατάξεων αγεφύρωτο.

Η διαίρεση αυτή ξεκίνησε ήδη από την εποχή του 1821 την οποία εορτάσαμε πριν λίγες μέρες με παιάνες, εμβατήρια αλλά και παρατράγουδα. Τότε ήταν που έγινε ο πρώτος χωρισμός των Ελλήνων σε αυτόχθονες (αυτοί που ήταν από τα ελευθερωμένα μέρη Μοριάς, Ρούμελη και κάποια νησιά) και σε ετερόχθονες (αυτοί που έρχονταν από τα μη ελευθερωμένα μέρη Ήπειρο, Θεσσαλία και λοιπά). Η λογική αυτή έγινε κυρίαρχη και έτσι ακολούθησαν στη συνέχεια άλλοι "αναλδεφισμοί" όπως Τρικουπικοί - Δελληγιαννικοί, Βασιλικοί - Βενιζελικοί, ΕΡΕ - Ένωση Κέντρου, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Έτσι στήθηκε η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα και τίποτε δεν την είχε αλλάξει μέχρι σήμερα. Μια σκηνή γεμάτη σκάνδαλα, εθνικές τραγωδίες, με κατηγορίες για μειωδοσίες και εθνικές προδοσίες. Παρόλα ταύτα μπόρεσαν οι Έλληνες χρησιμοποιώντας συμμάχους, Φιλέλληνες, φίλους (μια και δεν έχουμε αδελφούς) να φτάσουν μέχρι τις Βρυξέλλες και να γίνουν ένα από τα πρώτα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνιδρυτές του ευρώ με αποτέλεσμα να δεχτούν πακτωλό χρημάτων.

Εκεί είναι ακριβώς που έγινε το λάθος και αντί να προχωρήσουν εμπρός με υποδομές και επενδύσεις έκαναν βήματα πίσω για να μοιραστεί η πολιτική τάξη και όχι μόνο, τα λάφυρα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις χαμένες μέσα στην παγκοσμιοποίηση διέλαθαν της προσοχής του λαού και έτσι αντί να ακολουθήσουν μια πολιτική υγιούς ενσωμάτωσης της οικονομίας μας στην οικονομία της αγοράς ενσωμάτωσαν οι ίδιοι για δικό τους όφελος την οικονομία της χώρας. Με αποτέλεσμα η χώρα να βγει από τις αγορές και να μπει σε πολλαπλή κρίση αφού προηγουμένως γέμισε από μιζαδόρους τα υπουργεία, καταχραστές προμηθειών τα νοσοκομεία, απατεώνες τα ασφαλιστικά ταμεία, επιδόματα τοκετών σε άνδρες, τυφλούς οδηγούς,συντάξεις αναπηρίας σε μη δικαιούχους κ.α.

Έτσι διαμορφώθηκε μια κατάσταση που σκοτώνει και βυθίζει σε κρίση ταυτότητας τις κύριες πολιτικές παρατάξεις, που ευθύνονται για την κρίση, και θα έχει ως επακόλουθο την εκλογική τους συρρίκνωση. Μια συρρίκνωση που οφείλεται στο ότι παραδοσιακά τους συμμαχικά και κοινωνικά στρώματα απομακρύνονται από αυτές αφού αυτά πλήττονται βάναυσα από την κρίση. Τα δε "δικά τους παιδιά" δεν έχουν ευκαιρίες και δεν είναι εύκολο πια να βολευτούν. Έτσι πολλοί ψήφοι θα χαθούν στην αποχή και αρκετοί θα στραφούν σε εναλλακτικά κόμματα που απλά αποδεικνύουν το βαθύ ρήγμα που έχει επέλθει μέσα στις δύο κύριες πολιτικές μας παρατάξεις.

*Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι παιδίατρος

Η κρίση, τα ένσημα και τα γενόσημα

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Με τη θέση "εάν έστω και ένας Έλλην στερείται άρτου και φαρμάκων, ουδείς εις αυτόν τον τόπο δικαιούται να αισθάνεται ευτυχής" άρχισε να οικοδομείται στην Ελλάδα το κράτος πρόνοιας.Έτσι σιγά - σιγά όλοι οι Έλληνες απέκτησαν ένα βιβλιάριο ασθενείας, ένα συνταγολόγιο και στη συνέχεια μετά το 1985 ένα ανοιχτό σε όλους νοσοκομειακό σύστημα υγείας το Ε.Σ.Υ.

Όλος αυτός ο εκσυγχρονισμός έγινε σε μια χώρα που ήταν μεν φτωχή αλλά είχε φιλότιμο. Στη συνέχεια χάθηκε το φιλότιμο, ήρθε η "ευμάρεια", ήρθαν οι επιδοτήσεις, οι βίλες, οι μίζες, ο παράνομος πλουτισμός, οι επίορκοι υπουργοί και τοπικοί άρχοντες και οι άφρονες κυβερνώντες που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ και σε μια Ελλάδα κοντά στη χρεοκοπία και στη στάση πληρωμών με ύφεση 7% και επίσημη ανεργία 21%.

Αποτέλεσμα όλων αυτών χιλιάδες Ελλήνων καθημερινά να προσθέτονται σε όλους αυτούς που έχουν χάσει τη δουλειά τους και το δικαίωμα στην ασφάλιση, το φάρμακο και στην ελεύθερη πρόσβαση στο νοσοκομείο. Όμως και αυτοί που έχουν ακόμα ένσημα και δουλειά, αυτοί που έχουν ακόμα το βιβλιάριο ασθενείας δεν θα έχουν πια ελεύθερη πρόσβαση στα πρωτότυπα φαρμακευτικά σκευάσματα. Θα έχουν στη δραστική φαρμακευτική ουσία των φαρμάκων και στα γενόσημα δηλαδή στην πιο φθηνή εκδοχή τους.

Είναι γνωστό ότι το πρωτότυπο φάρμακο είναι επιστημονικό προϊόν, αποτέλεσμα έρευνας και μεγάλης χρηματοοικονομικής επένδυσης. Για το λόγο αυτό έχει την αποκλειστικότητα και μπορεί να διατηρήσει την πατέντα του για δέκα χρόνια. Μετά τη δεκαετία όμως μπορεί ο καθένας να αντιγράψει το φάρμακο (το αντίγραφο φάρμακο λέγεται γενόσημο) τηρώντας βέβαια τις προδιαγραφές, τους απαραίτητους ελέγχους και να το διαθέσει με τιμή φθηνότερη του πρωτοτύπου κατά 40%. Παραδείγματος χάριν σε ένα ευρέως γνωστό φάρμακο για το έλκος που έχει περάσει η δεκαετία από την ανακάλυψη του, η δραστική φαρμακευτική ουσία του είναι η ομεπραζόλη.

Η ουσία αυτή πλέον θα συνταγογραφείται και όχι το εμπορικό σκεύασμα και στον ασφαλισμένο θα χορηγείται το φθηνότερο γενόσημό της. Αν κάποιος επιθυμεί το πρωτότυπο θα πρέπει να το πληρώσει ο ίδιος.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το γενόσημο φάρμακο πρέπει να περιέχει την ίδια ποσότητα και ποιότητα της δραστικής ουσίας με το πρωτότυπο και στην χορήγηση αυτού δεν έχουμε αντίρρηση. Η συνταγογράφηση γενοσήμων είναι μια πραγματικότητα στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια και αντιπροσωπεύει το 20% των συνταγογραφημένων φαρμάκων.

Στην Ελλάδα υπάρχει αναπτυγμένη και αξιόπιστη βιομηχανία γενοσήμων. Ο κίνδυνος όμως που μπορεί να υπάρξει είναι από ανεξέλεγκτες εισαγωγές φθηνών γενοσήμων από τρίτες χώρες. Ο κίνδυνος αυτός είναι πραγματικός μιας και έχουμε εμπεδώσει, με αυτά που βιώνουμε σε αυτή την κρίση, ότι στην χώρα μας το κράτος είναι αδύναμο μπροστά στα συμφέροντα και την εφευρετικότητα των επιτηδείων. Άρα το πραγματικό δίλημμα δεν είναι πρωτότυπο ή γενόσημο αλλά καλά γενόσημα ή κακής ποιότητος και αναποτελεσματικά γενόσημα για την αντιμετώπιση των ασθενειών.

Στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι η εξασφάλιση συνεχούς και ουσιαστικού ελέγχου, σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές των γενοσήμων φαρμάκων που κυκλοφορούν στη χώρα μας, τα οποία θα καλύπτουν πλέον τη συντριπτική πλειοψηφία της συνταγογράφησης για την αντιμετώπιση των ασθενειών των Ελλήνων και Ελληνίδων.

*Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι Παιδίατρος, Συντονιστής Διευθυντής Ε.Σ.Υ. Αργοστόλι