3ο διεθνές νεογνολογικό συνέδριο

Συμμετείχα ενεργά  στο 3ο διεθνές νεογνολογικό συνέδριο που έγινε στο Πόρτο, παουσιάζοντας το νεογνολογικό γίγνεσθαι της Κεφαλονιάς.
Βέβαια το ταξίδι ήταν μέσω Ρώμης και Ζυρίχης λόγω των κινητοποιήσεων στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια ενάντια στη λιτότητα.

 

 

Γλέντι για το opening του Smart Cafe

Στο «Smart Cafe» για το opening στήθηκε γλεντάκι με κηνύγι  από την Κεφαλονιά και χόρτα από την Ήπειρο.
Ακολούθησε Karaoke και ζεϊμπέκικο.
Παρώντες ήταν η οικογένεια Λαμπράκη, Μιχαλάτου, το ζεύγος Παπαδάτου, ο Νίκος Μενάγιας, ο Κώστας Δημητράτος και πολλοί άλλοι.

Χαιρετισμός στον Αγιασμό της σχολής ΕΠΑΣ

Φωτογραφία από το χαιρετισμό κατά τη διάρκεια του Αγιασμού για την έναρξη της νεας σχολικής χρονιάς 2012-2013 στη σχολή ΕΠΑΣ.

 

Μετά την καταιγίδα..

Λίγο μετά το πέρας της καταιγίδας και η θαλάσσια χελώνα βγήκε και αυτή από το καβούκι της..

 

Συνέντευξη στο inkefalonia.gr «Όπως στην πολιτική έτσι και στην τέχνη ο κόσμος σήμερα δεν καθοδηγείται»

Μια πραγματικά αξιόλογη έκθεση η «4η Καλλιτεχνική Τριλογία», έριξε την αυλαία της στο Αργοστόλι, κερδίζοντας πραγματικά το κοινό που την παρακολούθησε.


Το inkefalonia.gr συνάντησε έναν από τους τρεις βασικούς συντελεστές αυτή της έκθεσης, τον Ευάγγελο Ευαγγελάτο, ο οποίος μας έβαλε για τα καλά μέσα στον καλλιτεχνικό τρόπο σκέψης. Διαβάστε τα όσα πολύ ενδιαφέροντα που έχει να μας πει...


Συνέντευξη στον Γιώργο Χαλαβαζή

Ευάγγελος Ευαγγελάτος: «Κάθε ζωγραφική είναι γεγονός και αυτό αρκεί»

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Συνήθως οι αρθρογραφούντες αυτή την εποχή ασχολούνται μόνο με ένα στενό φάσμα πολιτικών και οικονομικών θεμάτων και με την αλληλοεπίδραση που έχουν αυτά στους πολίτες στην χώρα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση πνίγοντας τους αναγνώστες αλλά πολλές φορές και τον ίδιο αρθρογράφο μέσα στα σημερινά αδιέξοδα, τις μαύρες τρύπες της οικονομίας και στα τούνελ χωρίς φως της προσδοκώμενης ανάκαμψης.



Το καλοκαίρι όμως είναι η εποχή των εικόνων, είναι η εποχή που ευνοεί τη διάθεση της παρέας, του φωτός και των χρωμάτων, που ευωδώνει τις εκθέσεις και μάλιστα τις ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής. Μια τέτοια έκθεση θα εγκαινιαστεί στο θέατρο Αργοστολίου «Ο Κέφαλος» στις 20 Αυγούστου στις 8 το βράδυ. Είναι η τέταρτη έκθεση της Ανοιχτής Καλλιτεχνικής Τριλογίας Κεφαλονιάς που μαζί της θα εκθέσουν ακόμα πάνω από είκοσι συμμετέχοντες.
Παίρνοντας αφορμή από το γεγονός αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια στοιχεία από την ιστορία της τέχνης έτσι σαν ένα θεωρητικό υπόβαθρο της έκθεσης αυτής στην οποία συμμετέχω και εγώ.


Η ζωγραφική από την τελευταία φάση της εποχής των παγετώνων που πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή του ανθρώπου μέχρι σήμερα αποτελεί ένα εκπληκτικό και κορυφαίο δείγμα πολιτισμού. Το ταξίδι της τέχνης αυτής ξεκίνησε από τις περίφημες σπηλαιογραφίες της Γαλλίας και της Ισπανίας που λειτούργησαν ως ιερά αλλά και σαν μέσα απομνημόνευσης και μετάδοσης της γνώσης. Με τον ίδιο στόχο περίπου ήταν η ζωγραφική στην Αίγυπτο, στους τάφους των Φαράω και στις πυραμίδες. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ζωγράφιζαν με τυποποιημένες μορφές και δημιούργησαν μια παράδοση που θα διατηρηθεί για χιλιάδες χρόνια, θα γίνει η ζωγραφική πιο ανθρώπινη και περισσότερο φυσική στη Μινωική Εποχή και στον αρχαιομυκηναϊκό κόσμο κάνοντας μια επαναστατική στροφή θέλοντας να χαρίσει εκτός της μύησης και της γνώσης και αισθητική απόλαυση.
Στην κλασική εποχή (4ος π.Χ. αιώνας ) θα γίνει πλέον καλλιτεχνική έκφραση σε τοιχογραφίες και στην αγγειογραφία. Στα Αλεξανδρινά και Ελληνορωμαϊκά χρόνια η ζωγραφική εκφράζει κυρίως τον άνθρωπο και τα αισθήματά του. Ο Χριστιανισμός στη συνέχεια την χρησιμοποίησε έντονα, πρώτα στις Κατακόμβες και μετά στη Βυζαντινή ζωγραφική και στην αγιογραφία.


Γύρω στον 15 μ.Χ. αιώνα είναι η μεγάλη εποχή της Αναγέννησης και η στροφή της ζωγραφικής προς τον άνθρωπο και τον εξανθρωπισμό του Θεού και των Αγίων, είναι η εποχή που παρουσιάζει τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών, Μιχαήλ Άγγελος, Ραφαήλ, Ελ Γκρέκο κτλ. Με την Αναγέννηση αρχίζει η ιστορία της σύγχρονης ζωγραφικής. Η καλλιτεχνική έκφραση απλώνεται γρήγορα σε ολόκληρη την Ευρώπη και αρχίζει να εκφράζεται πλέον με ρεύματα και σχολές. Στα πλαίσια της Αναγέννησης ξεπήδησε το μπαρόκ, ο ρομαντισμός και ο ρεαλισμός. Ενώ στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ξεχωρίζουν δύο γενικά ρεύματα ο ιμπρεσιονισμός και ο εξπρεσιονισμός.


Στο πεδίο της ζωγραφικής στις αρχές του 20ου αιώνα, εμφανίστηκε ένα
σύνολο καλλιτεχνικών ρευμάτων και κινημάτων όπου έδρασαν πέρα από τα όρια της ακαδημαϊκής ζωγραφικής, προσεγγίζοντας την αφαίρεση στο
ανώτατο επίπεδο.
Οι τρεις βασικές πρωτοποριακές τάσεις ήταν ο εξπρεσιονισμός, η αφαίρεση και ο σουρεαλισμός και αναδείχθηκαν μεγάλες μορφές όπως ο Πικάσσο, Ματίς, ο Κλεε, ο Καντίνσκυ, κ.α.
Παράλληλα υπήρχαν και πιο βραχύβια κινήματα όπως ο Φωβισμός (αγρίμια) και το Νταντα, στον πυρήνα των προθέσεων των οποίων βρίσκονταν η διάθεση να συγκρουστούν με ότι σήμερα θα ονομάζαμε κοινωνικό και καλλιτεχνικό
κατεστημένο, αδιαφορώντας για το μέγεθος της πρόκλησης και τις
συνέπειες της ακόμη και για την αντιδημοτικότητα.

Η μοντέρνα τέχνη πέρασε ποικίλες φάσεις και εξελίχθηκε προς απρόοπτες κατευθύνσεις κάποτε ακόμη και σε αλλόκοτες και αποτρεπτικές μορφές στη λογική του ότι η τέχνη είναι ανεξάρτητη από τις εγκόσμιες αξίες
(πολιτική, ηθική κ.α.) και στη βάση μιας υπαρξιακής ελευθερίας έκφρασης, πνευματικότητας και μαχητικότητας δίνοντας μικρότερη σημασία στην αισθητική μορφή της τέχνης.


Μεταπολεμικά η τέχνη με βάση αυτά τα προπολεμικά ευρωπαϊκά κινήματα μετεξελίσσεται σε διεθνές επίπεδο στο έδαφος της Αμερικής. Σε μια περίοδο που ήταν η εποχή της μαζικοποίησης , της διαφήμισης, της
ψυχαγωγίας με μαζικά μέσα και του μετασχηματισμού επί παντός επιστητού.

Η μορφή-φόρμα που είχε κληρονομήσει η Αναγέννηση «θρυμματίζεται» και αναδομείται μέσω του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και του αμορφικού ύφους με εκπροσώπους τον Τζάκσον Πόλοκ και Βίλερ Ντε Κουνιγκ.

Η μορφή αυτή θα χαρακτηριστεί ως μια τέχνη συνδεδεμένη με τη ζωή και τον άνθρωπο που εισαγάγει σε κόσμους άγνωστους, έτοιμους να σου
αποκαλύψουν την αλήθεια για την τέχνη και ταυτόχρονα τη μοίρα της
ανθρώπινης ύπαρξης για να φτάσει στο τέλος και να εκφυλιστεί σε κενή
χειρονομία, φάση που θεωρήθηκε οριακή η οποία ευτυχώς ξεπεράστηκε χωρίς να επαληθευτεί η φράση «ο θάνατος της τέχνης».


Τη δεκαετία του '60 τα καλλιτεχνικά ρεύματα εγκατέλειψαν τη ζωγραφική καθώς θεωρούσαν τα ζωγραφικά θέματα ψευδαίσθηση και πειραματίζονται με διάφορα υλικά και τρόπους έκφρασης. Έτσι η Pop art με τον Άντι Γουωρχόλ έρχεται να ενσαρκώσει τον καπιταλισμό και την αστική τάξη. Ενώ στην Αρτε Ποβερα χρησιμοποιούν φυσικά υλικά σχεδόν ακατέργαστα για να δηλώσουν την αντίθεση τους στον πλούτο της κοινωνίας.
Στη δεκαετία του ΄80 όμως η ζωγραφική επανέρχεται στο προσκήνιο με την εμφάνιση του Μεταμοντερνισμού που ανατρέπει την αφαιρετική που τη θεωρεί σαν νέο ακαδημαϊσμό και προτείνει την ελεύθερη πειραματική δημιουργία. Η ρήξη με το παρελθόν είναι το νέο ζητούμενο.


Παρατηρώντας διαχρονικά την εξέλιξη της τέχνης διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν στεγανά στα ποικίλα κινήματά της και στοιχεία μιας περιόδου εμφανίζονται σε μια άλλη. Το συναρπαστικό όμως είναι ότι μέσα σε αυτή την πολυπλοκότητα και πολυμορφία της τέχνης κάποιος θεατής,
ακόμα και απληροφόρητος για όλα αυτά, μπορεί να αναγνωρίσει τα καίρια χαρακτηριστικά ενός έργου και να εκτιμήσει την ποιότητά του μέσα από το ρίγος, το ξάφνιασμα που μπορεί να εισπράξει εάν αυτό έχει τη σπίθα της δημιουργικότητας.

Βέβαια σύμφωνα και με τον Ντενί, ένας πίνακας είναι μια «επιφάνεια που τοποθετήθηκαν χρώματα σε ορισμένη τάξη». Η αυταπάτη της απεικόνισης ορίζεται καθαρά στην αλληλεπίδραση του υποκειμένου (θεατή) με το έργο τέχνης και η ερμηνεία του σαφώς φέρεται και εξαρτάται από αυτόν.
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη περιήγηση στην ιστορία της τέχνης θα αναφέρω αυτό που έλεγε ο Άντι Γουωρχόλ
«Κάθε ζωγραφική είναι γεγονός και αυτό αρκεί»

Αργοστόλι 17 Αυγούστου 2012
Ευαγγελάτος Εύαγγελος
Παιδίατρος
Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας
Ιατρών Καλλιτεχνών

http://eevangelatos.blogspot.gr/

Εγκαίνια με πλήθος κόσμου στην αξιόλογη έκθεση «4η Ανοικτή Καλλιτεχνική Τριλογία»

Μια πολύ αξιόλογη Έκθεση άνοιξε χθες το βράδυ τις πύλες της στο ευρύ κοινό. Πρόκειται για την «4η Ανοικτή Καλλιτεχνική Τριλογία», η οποία επέστρεψε για 4η χρονιά με έργα των Ευάγγελου Ευαγγελάτου, Σοφίας Αράβου - Παπαδάτου και Τζόγιας Καππάτου.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Γιώργος Χαλαβαζής

Η Έκθεση η οποία λαμβάνει χώρα στο Δημοτικό Θέατρο Αργοστολίου "Ο Κέφαλος" στην αίθουσα "Αντίοχος Ευαγγελάτος", θα διαρκέσει μέχρι την Τετάρτη 22 Αυγούστου και οι ώρες επίσκεψης για το κοινό είναι από τις 10.00 έως τις 13.30 και από τις 20.00 έως τις 23.00

Στη φετινή έκθεση συμμετέχουν 16 καλλιτέχνες μικρών αλλά και μεγαλύτερων ηλικιών και είναι οι εξής Nicofilimon (Νίκος Γαρμπής), Χάρης Αμούργης, Ιουλία Αποστολάτου, Γεράσιμος Αυγερινός, Ρούλα Γονατά Μουστάκη, Σπυριδούλα Καβαλλιεράτου Δόριζα, Διονύσης Καππάτος, Δήμητρα Κίτσου, Αλεξάνδρα Κουστουμπάρδη, Νέλη Κουρή, Μαρίνα Μιχαλάτου, Κώνυ Μπακουλάκη, Μάγκυ Παπαδάτου, Τίνα Παπαδάτου, Jill Elias, Άλκηστις Παντούλια και Θάλεια Προκοπίου.

Στα εγκαίνια της έκθεσης παραβρέθηκαν η Βουλευτής Κεφαλονιάς και Ιθάκης κ. Αφροδίτη Θεοπεφτάτου, ο δήμαρχος Κεφαλονιάς κ. Αλέξανδρος Παρίσης (εμφανίστηκε μαζί με τον δήμαρχο Μάνδρας κ. Γιώργο Δρίκο), ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Μάρκος Κοτσιλίνης, ο επικεφαλής του συνδυασμού Ανεξάρτητη Αγαπημένη Κεφαλονιά κ. Θεόφιλος Μιχαλάτος, ο οποίος είχε ένα ακόμα κίνητρο για την έκθεση, καθώς είχε εκθέσει τα έργα της η κόρη του Μαρίνα, ο τέως Νομάρχης κ. Διονύσης Γεωργάτος , ο Νικόλας Βαλλιανάτος, αλλά και πλήθος κόσμου ο οποίος θαύμασε τα πραγματικά αξιόλογα έργα (πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, χειροποίητα κοσμήματα κ.α.) που είχαν εκτεθεί από τους καλλιτέχνες.

Πλήθος κόσμου στην παρουσίαση του νέου βιβλίου της συγγραφέως και ζωγράφου Πολύμνιας

Ο κ. Ευάγγελος Ευαγγελάτος κατά την παρουσίαση του βιβλίου δήλωσε: «Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα αισθήματα και τις εντυπώσεις που αποκόμισα, τόσο ως αναγνώστης, αλλά και ως γιατρός και άνθρωπος ασχολούμενος με την τέχνη, από την ανάγνωση του μυθιστορήματος της συγγραφέας Αγγελικής Πολλάτου – Βαγγελάτου (Πολύμνιας) με τίτλο «ΑΥΤΟΣ Ο ΜΠΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ». Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρά τον ίσως μελαγχολικό τίτλο του, σε αφήνει με μία αίσθηση αισιοδοξίας αλλά και ευθύνης για τους νέους. Η πλοκή του κυλάει περνώντας μέσα από ατραπούς με βάσανα που μαστίζουν τη νεότητα. Βασισμένο στην σημερινή καταπόνηση και κατάπτωση των ηθικών αξιών στην σύγχρονη κοινωνία μας, και την περιπέτεια των νέων μέσα σε αυτή. Η συγγραφέας δίνει με ένα έντονο ρεαλισμό την περιπέτεια αυτή, τους κινδύνους και τα αδιέξοδα που ελλοχεύουν παντού.

Μας κατευθύνει να δούμε τα πολύ διδακτικά μηνύματα που ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματός της. Οι περιγραφές έχουν την δυνατότητα να σε μεταφέρουν σε αυτούς τους κόσμους, χωρίς να σε αφήσουν να κουραστείς ούτε στιγμή, προσπαθώντας πάντα να δεις και να μάθεις το πιο κάτω. Μέσα σε αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα βρει τον έρωτα σε πολλές μορφές, από τον πλέον αθώο στον βρώμικο και καταναγκαστικό, έως τον πλατωνικό και ρομαντικό. Ακόμα το κυνήγι του ονείρου που το εμποδίζουν τα ναρκωτικά, η ανέχεια, οι φυλακές αλλά και, τη δύναμη που σε κάνει να αντισταθείς και να σηκωθείς ξανά. Ακόμα θα βρει στοιχεία ιστορικά για τους Μακεδόνες, το βασιλιά τους Αλέξανδρο και το μύθο της Κυδίππης, και θα πάει νοητά στον Uberto Ecco και στο στοχασμό του Πόλιτζερ.
Προσωπικά το βιβλίο το διάβασα μονορούφι, με συνεπήρε η πλοκή της σκληρής ζωής της πρωταγωνίστριας Μάρθας και η θέληση της να μη το βάλει κάτω. Τοποθεσίες, λέξεις και γεγονότα που εξελίσσονται στην υπόθεση κάνουν τον αναγνώστη να σκέφτεται μήπως ήρθε η ώρα να αντιδράσει. Εγώ γνώρισα την Πολύμνια σα ζωγράφο, με έκπληξη είδα ότι μπορεί να εκφράζεται και γραπτώς. Το βιβλίο και η ζωγραφική της είναι δυο κομμάτια, του ίδιου καλλιτέχνη και σου αφήνουν την ίδια αίσθηση, να νιώθεις προνομιούχος που την γνώρισες. Εγώ ειδικότερα νιώθω μεγάλη τιμή που μου ζήτησε να παρουσιάσω το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά της.
Τα μηνύματα του βιβλίου είναι πολύ χρήσιμα για την εποχή που ζούμε και ιδίως, για τους νέους, για εμάς τους γιατρούς που μας επισημαίνει να μην ξεχνάμε την ψυχή εξετάζοντας το σώμα.
Αλλά και, για τους γονείς και κηδεμόνες που πρέπει να έχουν συνεχώς το μυαλό τους στην οπτική της κοινωνίας που περιγράφεται, για να μπορέσουν με την καθοδήγηση και την επιμέλεια να δώσουν αρχές και στόχους στις ζωές των παιδιών. Ώστε να αποφεύγουν καταστροφικές διαδρομές που ανοίγει συνεχώς μπροστά τους η σύγχρονη κοινωνία, και ιδιαίτερα εκείνη των μεγαλουπόλεων. Όλα ξεκινάνε σε ένα μικρό χωρίο της Αχαΐας όπου μια ορφανή 15χρονη που μεγαλώνει με τη γιαγιά της, αποφασίζει να εγκαταλείψει το χωριό της αμέσως μετά το γάμο της με ένα νοικοκύρη μεσήλικα συγχωριανό της, και να προωθηθεί στο άγνωστο.
Τελικά έφθασε στην πρωτεύουσα και στο Μεταξουργείο και ευθύς αμέσως, γνώρισε την έκπληξη της εκμετάλλευσης, της πορνείας, της κλεψιάς, την κακοποίηση, τη χρήση ναρκωτικών και ακόμα, την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη από άγνωστο πατέρα. Ακολούθως θα γίνει Μήδεια, πνίγοντας το νεογέννητο κοριτσάκι της, ενώ την ίδια στιγμή θα βρει αποθέματα να γίνει η τροφός που θα μεγαλώσει το παιδί μιας άλλης γυναίκας.
Στη συνέχεια θα περάσει πολλά, αλλά θα βρει τη δύναμη να συνεχίσει το σχολείο, να μάθει χορό, αγγλικά, ζωγραφική.
Θα κουβαλάει όμως μαζί, στον μπόγο με τα όνειρά της, τη ζωή και την παραβατικότητά της, και θα οδηγηθεί στη φυλακή ως ύποπτη φόνου.
Στην ερημιά της φυλακής εκεί που οι συνθήκες φαίνονταν σχεδόν μη αναστρέψιμες θα βρεθούν άνθρωποι να της δώσουν χείρα βοηθείας.
Και καταλήγει το βιβλίο με μια αναπάντεχη έκπληξη. Δεν θα την αναφέρω, αξίζει να φθάσετε μέχρι εκεί. Στις περιγραφές μπορούμε να διακρίνουμε λεπτές πινελιές, που προέρχονται σίγουρα, από τη ζωγραφική παλέτα της Πολύμνιας. Προσωπικά νομίζω ότι, για να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο πρέπει ο συγγραφέας του να έχει μεγάλη ευαισθησία και προβληματισμούς για την νεολαία και την κοινωνία. Είναι ένα μυθιστόρημα που δε θα πλήξει αλλά θα προβληματίσει ωφέλιμα.
Θα γνωρίσει και θα επισημάνει στους σημερινούς νέους τους κινδύνους που παραμονεύουν, αλλά και την δύναμη αν πέσουν να σηκωθούν πάλι όρθιοι για να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Ενώ προτρέπει όλους εμάς τους μεγαλύτερους προπαντός να σκεφτόμαστε τους νέους ιδιαίτερα σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάμε».

Η 4η Εκθεση της Ανοικτης Τριλογιας

Η έκθεση θα γίνει απο 20 εως και 22 Αυγούστου στο θέατρο Κέφαλος στο Αργοστόλι.

Η πρωινή βόλτα των κύκνων!

Γλυκοχαράζει στα βουνά και οι κύκνοι βγήκαν την βόλτα τους. Με το θερμόμετρο να φτάνει το μεσημέρι τους 40 βαθμούς, οι όμορφοι κύκνοι μας αποφάσισαν να κάνουν μια πρωινή βολτίτσα στον Κούταβο όπου ακόμα παρέμενε δροσερός.
Φωτογραφία: Ευάγγελος Ευαγγελάτος

Έληξε η ευρωπαϊκή επιφυλακή για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα;

Αρθρο Του Ευάγγελου Ευαγγελάτου*

Τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου και αφού έχει σχηματιστεί η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, τίθεται το ερώτημα εάν πλέον ομαλοποιήθηκαν τα πράγματα και διασκεδάστηκαν οι φόβοι των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που τους προκάλεσε η απότομη αύξηση και η κατακόρυφη, σε λίγες μόνο ημέρες, εκλογική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ευάγγελος Ευαγγελάτος: Για μια νέα «ΣΥΡΙΖΙΚΗ» ευρωπαϊκή επανένταξη

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Όλοι σήμερα με την ευκαιρία των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου, διερωτώνται:

Πρώτον Τι φταίει που οι Έλληνες σε ποσοστό 85% θέλουν να είναι στην Ευρώπη και την ίδια στιγμή όμως να γυρίζουν την πλάτη τους στα κόμματα που αυτοπροβάλλονται σαν εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας;

Ή ακόμα δεύτερον τι φταίει που οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του μέχρι πρότινος κυβερνώντος κόμματος το εγκαταλείπουν σε «βάθος» και σε ύψος και κατά «ριπάς» εκμεταλλευόμενοι τις εκλογές χωρίς να του δίνουν άλλη ευκαιρία. Πράγμα που το κατάντησε τρίτη δύναμη στην Ελλάδα (ή ακόμα χειρότερα τέταρτη στην Κεφαλονιά);

Η εύλογη απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι φταίει η οργή και ο θυμός για τα τεράστια προβλήματα, την ανεργία, τα κλειστά καταστήματα, τα άδεια φέρι-μποτ, την έλλειψη φαρμάκων κ.τ.λ. Φαίνεται λοιπόν ότι είναι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, αλλά κυρίως είναι ότι οι Έλληνες άρχισαν να κατανοούν την αφήγηση των γεγονότων όλων αυτών των χρόνων της μεταπολίτευσης.

Κατανόησαν παραδείγματος χάριν ότι ενώ η Ελλάδα εντάχθηκε ως πλήρες μέλος της ΕΟΚ στην πρώτη της διεύρυνση και προτού μπουν οι αδελφοί τους λαοί Πορτογάλοι και Ισπανοί και βέβαια δεκαετίες πριν μπουν τα ανατολικά κράτη, έφθασε σήμερα στο σημείο η Ελλάδα να έχει σχεδόν απενταχθεί από το τραπέζι της Ευρωπαϊκής Ένωσης σαν ομότιμος συνομιλητής και να συνομιλεί με αυτό μέσω της Τρόικας.

Θυμήθηκαν επίσης ότι ήταν ο δικός τους πρωθυπουργός ο Σημίτης εκείνος από όλους τους Ευρωπαίους, που έδειξε για πρώτη φορά το νόμισμα του ευρώ στον πρόεδρο των ΗΠΑ Κλίντον επ΄ ευκαιρίας του ταξιδιού του στην Αμερική. Και τώρα βλέπουν να μην έχουν οι ίδιοι ευρώ στην τσέπη τους.

Παρακολούθησαν ακόμα τους πολιτικούς των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων παρατάξεων από πολιτικό προσωπικό να μεταβάλλονται σε πολιτική τάξη και έβλεπαν τα έργα (βίλες-ρεμούλες) και τις (κοσμικές) τους ημέρες.

Κατάλαβε πλέον ο λαός ότι αυτοί οι πολιτικοί ήθελαν να είναι προνομιακοί συνομιλητές των Βρυξελλών κυρίως για τους εαυτούς τους και για να αποκτήσουν κάποιο διαμέρισμα στις νεόκτιστες πολυκατοικίες γύρω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ότι αδιαφορούσαν στο να μπολιάσουν την Ελλάδα με Ευρώπη. Ούτε καν την τεχνογνωσία των τεχνικών δελτίων δεν έδωσαν. Τεχνογνωσία απαραίτητη για την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων και για να μπορούσε η χώρα να ωφεληθεί ουσιαστικά από τα πακέτα στήριξης Ντελόρ, ΕΣΠΑ κ.α.

Μαζί με αυτά όμως είδε και ανούσιες και περίεργες αδελφοποιήσεις πόλεων και εκδηλώσεις για την Ευρώπη στις οποίες δεν συμμετείχε ποτέ και μόνο έβλεπε τα κοινοτικά λεφτά να κάνουν φτερά.

Είδε τους Έλληνες Επιτρόπους στην Ευρώπη και τους Ευρωβουλευτές να αποσύρονται από τα πράγματα της Ελλάδος και να καλοπερνούν στις Βρυξέλλες μέχρι που φθάσαμε στο σημείο να ακουστεί στο ευρωκοινοβούλιο η φράση «Povera Grecia» μια φράση με την οποία οι Ευρωπαίοι χαρακτήριζαν τη χώρα μας στην περίοδο της χούντας και με αυτή έδειχναν τη λύπη τους για την Ελλάδα.

Αυτή η αφήγηση είναι μάλλον που αφύπνισε τους Έλληνες. Έτσι μπήκε μπροστά ο λαός. Πήρε σαν όχημα ένα μικρό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ το οποίο όμως είχε αρκετά υγιή χαρακτηριστικά με καλό επίπεδο εμπέδωσης της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της ευρωπαϊκής συνεργασίας και είχε έναν φέρελπι αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα και προσπαθεί μέσω αυτού να επανεντάξει τη χώρα στην Ευρώπη έτσι όπως της πρέπει και της αξίζει χωρίς υποτελείς όρους.

Και θα τα καταφέρει όπως κατάφερε με την αντίδρασή του να εξαναγκάσει την κυρία Κριστίν Λαγκάρντ που υποτίμησε την Ελλάδα να ζητήσει επανειλημμένα συγνώμη. Στις 17 Ιουνίου δεν υπάρχει γνωστή εορτή της εκκλησία μας. Τη αυτή ημέρα όμως ας ελπίσουμε ότι η χώρα μας θα εορτάσει τη νέα «συριζική» ευρωπαϊκή της επανένταξη.

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες του 50ου Πανελλήνιου Παιδιατρικού Συνεδρίου στα Ιωάννινα

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες του 50ου Πανελλήνιου Παιδιατρικού Συνεδρίου στα Ιωάννινα στο οποίο συμμετείχε ενεργά η Παιδιατρική Κλινική του Γ.Ν.Κεφαλονιάς.
Στο συνέδριο η κλινική παρουσίασε με επιτυχία δύο εργασίες που εκπονήθησαν από τους ιατρούς της με επιβλέποντα τον Διευθυντή Ευαγγελάτο Ευάγγελο, με τίτλους:

1. Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΣΥΧΝΩΝ ΑΣΘΜΑΤΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ
2. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ

Οι εργασίες και τα αποτελέσματά τους συζήτηθηκαν και αναλύθηκαν ευρύτερα με το προεδρίο και τους συνέδρους τόσο κατά την παρουσίαση τους, όσο και κατά τη διάρκεια του συνεδρίου.
Δελτίο Τύπου της Παιδιατρικής Κλινικής του ΓΝΚεφαλονιάς

Ευάγγελος Ευαγγελάτος: Το Ευρώ και ο «σοφός» Εβρέν

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου


Η σοσιαλδημοκρατία απέθανε (ή καλύτερα σάπισε κατά τον Ευάγγελο Βενιζέλο)


Ζήτω η σοσιαλιστική αριστερά.


Κάπως έτσι φάνηκε ότι φώναξαν οι Έλληνες στις κάλπες της 6ης Μαΐου, έτσι εξηγείται και το αποτέλεσμα π.χ. στην Κεφαλονιά όπου το ΠΑΣΟΚ από δύο βουλευτές το '81 έφτασε τώρα να είναι τέταρτο κόμμα. Αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε έναν ταλαντούχο και προικισμένο πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα και ένα ανανεωμένο και μη κομματικό ψηφοδέλτιο, από τελευταίος που ήταν πήρε τη βουλευτική έδρα. Αυτή η μετακίνηση και η ροή των ψηφοφόρων ενώ φαίνεται απλή εντούτοις πρόκειται για ένα μεγάλο και ποιοτικό πολιτικό άλμα.

Διότι:
1. Εγκατέλειψαν τη σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ) η οποία δεν είναι ιδεολογία αλλά διαδικασία που στοχεύει μέσω της αλλαγής να βελτιώνει τη ζωή των πολιτών με τη συνεννόηση των εταίρων δηλαδή κράτους – εργοδοσίας – εργαζομένου και
2. Ξεπέρασαν προκαταλήψεις και ψήφισαν σοσιαλιστική αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) ή ακόμα και δημοκρατική αριστερά (ΔΗΜΑΡ) κόμματα που έχουν σαφή ιδεολογική καταγωγή μιας και είναι κομμουνιστογενείς πολιτικοί σχηματισμοί.
Βέβαια τα κόμματα αυτά έχουν εγκαταλείψει από καιρό τη μαγική λέξη «επανάσταση» της οποίας την αποκλειστικότητα στη χώρα μας έχει πλέον μόνο το ΚΚΕ. Όμως οι σχηματισμοί αυτοί είναι έτοιμοι για αγώνες και ρίξεις με το καπιταλιστικό περιβάλλον και τις εκφράσεις του στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν τη ζωή των μέσων και λαϊκών στρωμάτων.


Οι ψηφοφόροι λοιπόν τόλμησαν την υπέρβαση. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως δεν προχώρησε. Δεν προχώρησε στην ευκαιρία που του δόθηκε να υλοποιήσει τον «ιστορικό συμβιβασμό» δηλαδή το ιδανικό της παράταξης του από τη δεκαετία του 70. Ίσως γιατί δεν δίψαγε τόσο για εξουσία, παρά τους χαρακτηρισμούς που δέχτηκε για αλαζονεία. Ίσως γιατί τον έχει απορροφήσει η δεινή θέση του λαού και η εξεύρεση λύσης εξόδου από αυτήν με την καταγγελία των μνημονίων. Ίσως όλα τα παραπάνω. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα ως λαός μια κουλτούρα συνεργασιών.


Όμως αυτή η κουλτούρα επείγει να την εμπεδώσουμε άμεσα γιατί η κρίση έχει ξελαμπαδιάσει για τα καλά και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο αν δεν δράσουμε. Για να γίνει αυτό πρέπει όλοι, και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι, εκλογείς και εκλεγόμενοι να αλλάξουμε στυλ. Πρέπει να μάθουμε να ακούμε και να συνεργαζόμαστε και οι ψηφοφόροι να απαιτήσουν από τα κόμματα πηγαίνοντας προς στις κάλπες της 17ης Ιουνίου, να δεσμευτούν πάνω στην προοπτική των συνεργασιών.


Τώρα πια δεν μας χρειάζονται «μέτωπα» που προτείνει ο Αντώνης Σαμαράς και «διπολισμοί», ούτε κραυγές τύπου θύρας 13 από τους «νεοεισελθέντες», ούτε μπορεί να είμαστε «ανεξάρτητοι Έλληνες» αφού ως έθνος ανάδελφο έχουμε ανάγκη τους φίλους και τις συμμαχίες μας. Ας μην ξεχνάμε ότι την τελευταία φορά που βγήκαμε από συμμαχία (για πολύ πιο σοβαρή αιτία) ήταν το 74 με τη τραγωδία της Κύπρου και την επέλαση του Αττίλα.
Μετά όμως για να ξαναμπούμε χρειαστήκαν να περάσουν πολλά χρόνια, χρειάστηκε να γίνει πραξικόπημα στην Τουρκία, να βγει ο «σοφός» Εβρέν όπως τον αποκάλεσε η τότε ηγεσία μας, ο οποίος συναίνεσε να ξαναενταχθούμε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.


Ας προσέξουμε λοιπόν όλοι μας να μην επαναληφθεί η ιστορία για να μη βρεθούμε στην ανάγκη να ψάχνουμε για κάποιον Ευρωπαίο Εβρέν αυτή τη φορά.

• Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι Παιδίατρος

Ευάγγελος Ευαγγελάτος: ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Λεωφορείον ο πόθος

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελλάτου

Από σήμερα Τρίτη 08 Μαΐου 2012 αρχίζει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πολιτικά τριήμερα για την Ελλάδα και όχι μόνον, μετά από το 1981. Μετά το πέρας του τριημέρου αυτού πιθανόν να περιμένουμε άλλα τόσα χρόνια για να μας ξανασυμβεί. Καλούμαστε λοιπόν όλοι αν μη τι άλλο τουλάχιστον να το παρακολουθήσουμε και να το απολαύσουμε.

Με δεδομένο λοιπόν ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι πρωθυπουργοκεντρικό και είναι επιβεβλημένο ο πρόεδρος του κόμματος που νίκησε στις εκλογές να γίνεται πρωθυπουργός, θα πρέπει να δούμε στις τρεις αυτές μέρες που ακολουθούν εάν τελεσφορήσει η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που δόθηκε στον ουσιαστικό νικητή των εκλογών Αλέξη Τσίπρα.

( Εδώ να παρατηρήσουμε ότι σοφά ενέργησε ο κ. Σαμαράς και έδωσε αμέσως πίσω την εντολή γιατί αναγνώρισε ότι δεν είχε τα χαρακτηριστικά του νικητή των εκλογών. )

Η «εναλλακτική αριστερή διακυβέρνηση της χώρας έξω από τα μνημόνια» είναι η μαγική φράση που προκάλεσε εκείνο το πολιτικό ερέθισμα στους Έλληνες, που ήταν αναγκαίο και ικανό, να τους οδηγήσει ομαδόν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με αποτέλεσμα να πάρει εκλογικά όλο το λεκανοπέδιο των Αθηνών, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα εκεί δηλαδή που λαμβάνονται οι αποφάσεις για το γίγνεσθαι της χώρας. Τη δε μονοεδρική της Κεφαλονιάς την πήρε χωρίς καν να έχει ανοίξει εκλογικό κέντρο.

Και αυτό γιατί ο λαός πνιγμένος μέσα στο κλοιό των μνημονίων, ελεεινοποιημένος, φοβισμένος, φτωχοποιημένος και εν πολύ προδομένος βρήκε ένα μέσο για να φύγει έξω από αυτό το πνιγερό βρόγχο της φτώχειας και της εθνικής υποτέλειας. Με όχημα την εναλλακτική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα ψήφισε ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ευελπιστώντας ότι μπορεί να τον βγάλουν σε ένα δρόμο με όρθια την κοινωνία, με αλληλεγγύη, με δικαιοσύνη μακριά από τα μνημόνια. Και παράλληλα καταψήφισε τα δύο κόμματα εξουσίας έτσι που δυόμιση εκατομμύρια ψηφοφόροι τους τους γύρισαν την πλάτη και έμειναν ουσιαστικά στηριζόμενοι μόνο από τους κομματικούς στρατούς, εκείνους δηλαδή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης διασπάθισαν τον πλούτο του ελληνικού λαού, και κάποιους λίγους ρομαντικούς.

Για να γίνει λοιπόν το σωστό και να μην υπάρξει αλλοίωση της βούλησης της εντολής που έδωσε ο λαός στις 06 Μαΐου, γεγονός που μπορεί να επιφέρει κινδύνους για το πολιτικό μας σύστημα, πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να δείξουν το τριήμερο αυτό περίσσεια ευθύνη, εγρήγορση και διάθεση συνεργασίας.

Και πρώτος από όλους ο Αλέξης Τσίπρας, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, πρέπει γρήγορα να ξεπεράσει τη φυσιολογική και ανθρώπινη έκπληξή του και να τολμήσει. Ακολούθως το ΚΚΕ πρέπει να σκεφτεί έξω από τα παλιά σύνδρομα για αναθεωρητές κ.λ.π. δεδομένου ότι σήμερα όλες οι τάξεις κινδυνεύουν και πρωτίστως η εργατική και πρέπει να βρεθούν οι λύσεις. Αλλά ακόμα και για την αυτοπροστασία του πρέπει να συνεργαστεί, γιατί αν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και χαθεί η ευκαιρία σίγουρα θα έχει εσωτερικούς κραδασμούς και διασπάσεις.

Ο κ. Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ πρέπει να σεβαστούν το μήνυμα αλλά και τα άλλα κινήματα ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλα πρέπει να συνδράμουν εποικοδομητικά. Το αντιμνημονιακό κόμμα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πρέπει να δείξει ότι το εννοεί όπως και η πνευματική και η καλλιτεχνική ηγεσία του τόπου πρέπει να εμπλακεί για να στηρίξει την παραπάνω προσπάθεια.

Τα δύο μεγάλα κόμματα είναι άνευρα και στο περιθώριο, ξέρουν ότι οι εξελίξεις δεν περνάνε μέσα από αυτά λόγω των χαμηλών τους ποσοστών, είναι «πεσμένα στο καναβάτσο» και δεν θα μπορέσουν να φέρουν μεγάλες αντιρρήσεις. Αντίθετα οφείλουν να ευοδώσουν την προσπάθεια αυτή χωρίς ζαβολιές γιατί σίγουρα αν θέλουν το καλό του τόπου και κάποιος μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα, αυτό πρέπει να τους ευχαριστεί. Γιατί οι καρέκλες δεν είναι αυτοσκοπός. Αλλά και υστερόβουλα να το δουν πρέπει να το αφήσουν να επιχειρηθεί και αν αποτύχει να δικαιωθούν ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος εκτός από αυτόν με τα μνημόνια που ακολούθησαν. Πράγμα που θα τους δώσει τη δυνατότητα να ξανασηκώσουν κεφάλι.

Ας περιμένουμε λοιπόν τις εξελίξεις του τριημέρου, ευχόμενοι ο ουσιαστικός νικητής των εκλογών να βγει πρωθυπουργός αφού διαφορετικά το πολιτικό σύστημα θα χάσει και το τελευταίο στοιχείο της αξιοπιστίας του με απρόβλεπτες συνέπειες για το ίδιο δεδομένου ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες. Το παραπάνω εγχείρημα έχει ενδιαφέρον όχι μόνο στα πλαίσια της χώρας μας αλλά και στα πλαίσια του χρόνιου πόθου για τη δημιουργία της «Ευρώπης των λαών».

*Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι παιδίατρος

Η κρίση σκοτώνει τις Ελληνικές πολιτικές παρατάξεις

Αρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Εμείς οι Έλληνες όχι μόνο είμαστε έθνος ανάδελφο, δηλαδή ένας λαός που δεν έχει γλωσσικούς ή συγγενικούς δεσμούς με κανέναν άλλο λαό της γης, αλλά είμαστε και μεταξύ μας χωρισμένοι σε ανάδελφες πολιτικές παρατάξεις και συγκεκριμένα σε δύο κύριες δηλαδή την συντηρητική φιλελεύθερη δεξιά και την κεντρώα σοσιαλδημοκρατική και μια παραπληρωματική.

Η παραπληρωματική είναι η κοινωνική αριστερά και τα κινήματα που αν και μικρή παράταξη, είναι και αυτή χωρισμένη σε μικρότερα ανάδελφα κομμάτια.

Οι κύριες που αντιπροσωπεύουν και την πλειοψηφία του λαού στην ουσία έχουν καταργήσει στην χώρα την πάλη των τάξεων αφού τα μέλη και οι οπαδοί τους είναι από όλες τις τάξεις και κοινωνικές και μορφωτικές ομάδες, με κύριο συνεκτικό συστατικό την κοινή ιδεολογία και προστασία των "δικών μας παιδιών", πράγμα που καθιστά το χάσμα μεταξύ των παρατάξεων αγεφύρωτο.

Η διαίρεση αυτή ξεκίνησε ήδη από την εποχή του 1821 την οποία εορτάσαμε πριν λίγες μέρες με παιάνες, εμβατήρια αλλά και παρατράγουδα. Τότε ήταν που έγινε ο πρώτος χωρισμός των Ελλήνων σε αυτόχθονες (αυτοί που ήταν από τα ελευθερωμένα μέρη Μοριάς, Ρούμελη και κάποια νησιά) και σε ετερόχθονες (αυτοί που έρχονταν από τα μη ελευθερωμένα μέρη Ήπειρο, Θεσσαλία και λοιπά). Η λογική αυτή έγινε κυρίαρχη και έτσι ακολούθησαν στη συνέχεια άλλοι "αναλδεφισμοί" όπως Τρικουπικοί - Δελληγιαννικοί, Βασιλικοί - Βενιζελικοί, ΕΡΕ - Ένωση Κέντρου, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Έτσι στήθηκε η πολιτική σκηνή στην Ελλάδα και τίποτε δεν την είχε αλλάξει μέχρι σήμερα. Μια σκηνή γεμάτη σκάνδαλα, εθνικές τραγωδίες, με κατηγορίες για μειωδοσίες και εθνικές προδοσίες. Παρόλα ταύτα μπόρεσαν οι Έλληνες χρησιμοποιώντας συμμάχους, Φιλέλληνες, φίλους (μια και δεν έχουμε αδελφούς) να φτάσουν μέχρι τις Βρυξέλλες και να γίνουν ένα από τα πρώτα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συνιδρυτές του ευρώ με αποτέλεσμα να δεχτούν πακτωλό χρημάτων.

Εκεί είναι ακριβώς που έγινε το λάθος και αντί να προχωρήσουν εμπρός με υποδομές και επενδύσεις έκαναν βήματα πίσω για να μοιραστεί η πολιτική τάξη και όχι μόνο, τα λάφυρα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις χαμένες μέσα στην παγκοσμιοποίηση διέλαθαν της προσοχής του λαού και έτσι αντί να ακολουθήσουν μια πολιτική υγιούς ενσωμάτωσης της οικονομίας μας στην οικονομία της αγοράς ενσωμάτωσαν οι ίδιοι για δικό τους όφελος την οικονομία της χώρας. Με αποτέλεσμα η χώρα να βγει από τις αγορές και να μπει σε πολλαπλή κρίση αφού προηγουμένως γέμισε από μιζαδόρους τα υπουργεία, καταχραστές προμηθειών τα νοσοκομεία, απατεώνες τα ασφαλιστικά ταμεία, επιδόματα τοκετών σε άνδρες, τυφλούς οδηγούς,συντάξεις αναπηρίας σε μη δικαιούχους κ.α.

Έτσι διαμορφώθηκε μια κατάσταση που σκοτώνει και βυθίζει σε κρίση ταυτότητας τις κύριες πολιτικές παρατάξεις, που ευθύνονται για την κρίση, και θα έχει ως επακόλουθο την εκλογική τους συρρίκνωση. Μια συρρίκνωση που οφείλεται στο ότι παραδοσιακά τους συμμαχικά και κοινωνικά στρώματα απομακρύνονται από αυτές αφού αυτά πλήττονται βάναυσα από την κρίση. Τα δε "δικά τους παιδιά" δεν έχουν ευκαιρίες και δεν είναι εύκολο πια να βολευτούν. Έτσι πολλοί ψήφοι θα χαθούν στην αποχή και αρκετοί θα στραφούν σε εναλλακτικά κόμματα που απλά αποδεικνύουν το βαθύ ρήγμα που έχει επέλθει μέσα στις δύο κύριες πολιτικές μας παρατάξεις.

*Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι παιδίατρος

Η κρίση, τα ένσημα και τα γενόσημα

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Με τη θέση "εάν έστω και ένας Έλλην στερείται άρτου και φαρμάκων, ουδείς εις αυτόν τον τόπο δικαιούται να αισθάνεται ευτυχής" άρχισε να οικοδομείται στην Ελλάδα το κράτος πρόνοιας.Έτσι σιγά - σιγά όλοι οι Έλληνες απέκτησαν ένα βιβλιάριο ασθενείας, ένα συνταγολόγιο και στη συνέχεια μετά το 1985 ένα ανοιχτό σε όλους νοσοκομειακό σύστημα υγείας το Ε.Σ.Υ.

Όλος αυτός ο εκσυγχρονισμός έγινε σε μια χώρα που ήταν μεν φτωχή αλλά είχε φιλότιμο. Στη συνέχεια χάθηκε το φιλότιμο, ήρθε η "ευμάρεια", ήρθαν οι επιδοτήσεις, οι βίλες, οι μίζες, ο παράνομος πλουτισμός, οι επίορκοι υπουργοί και τοπικοί άρχοντες και οι άφρονες κυβερνώντες που μας οδήγησαν στο ΔΝΤ και σε μια Ελλάδα κοντά στη χρεοκοπία και στη στάση πληρωμών με ύφεση 7% και επίσημη ανεργία 21%.

Αποτέλεσμα όλων αυτών χιλιάδες Ελλήνων καθημερινά να προσθέτονται σε όλους αυτούς που έχουν χάσει τη δουλειά τους και το δικαίωμα στην ασφάλιση, το φάρμακο και στην ελεύθερη πρόσβαση στο νοσοκομείο. Όμως και αυτοί που έχουν ακόμα ένσημα και δουλειά, αυτοί που έχουν ακόμα το βιβλιάριο ασθενείας δεν θα έχουν πια ελεύθερη πρόσβαση στα πρωτότυπα φαρμακευτικά σκευάσματα. Θα έχουν στη δραστική φαρμακευτική ουσία των φαρμάκων και στα γενόσημα δηλαδή στην πιο φθηνή εκδοχή τους.

Είναι γνωστό ότι το πρωτότυπο φάρμακο είναι επιστημονικό προϊόν, αποτέλεσμα έρευνας και μεγάλης χρηματοοικονομικής επένδυσης. Για το λόγο αυτό έχει την αποκλειστικότητα και μπορεί να διατηρήσει την πατέντα του για δέκα χρόνια. Μετά τη δεκαετία όμως μπορεί ο καθένας να αντιγράψει το φάρμακο (το αντίγραφο φάρμακο λέγεται γενόσημο) τηρώντας βέβαια τις προδιαγραφές, τους απαραίτητους ελέγχους και να το διαθέσει με τιμή φθηνότερη του πρωτοτύπου κατά 40%. Παραδείγματος χάριν σε ένα ευρέως γνωστό φάρμακο για το έλκος που έχει περάσει η δεκαετία από την ανακάλυψη του, η δραστική φαρμακευτική ουσία του είναι η ομεπραζόλη.

Η ουσία αυτή πλέον θα συνταγογραφείται και όχι το εμπορικό σκεύασμα και στον ασφαλισμένο θα χορηγείται το φθηνότερο γενόσημό της. Αν κάποιος επιθυμεί το πρωτότυπο θα πρέπει να το πληρώσει ο ίδιος.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι το γενόσημο φάρμακο πρέπει να περιέχει την ίδια ποσότητα και ποιότητα της δραστικής ουσίας με το πρωτότυπο και στην χορήγηση αυτού δεν έχουμε αντίρρηση. Η συνταγογράφηση γενοσήμων είναι μια πραγματικότητα στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια και αντιπροσωπεύει το 20% των συνταγογραφημένων φαρμάκων.

Στην Ελλάδα υπάρχει αναπτυγμένη και αξιόπιστη βιομηχανία γενοσήμων. Ο κίνδυνος όμως που μπορεί να υπάρξει είναι από ανεξέλεγκτες εισαγωγές φθηνών γενοσήμων από τρίτες χώρες. Ο κίνδυνος αυτός είναι πραγματικός μιας και έχουμε εμπεδώσει, με αυτά που βιώνουμε σε αυτή την κρίση, ότι στην χώρα μας το κράτος είναι αδύναμο μπροστά στα συμφέροντα και την εφευρετικότητα των επιτηδείων. Άρα το πραγματικό δίλημμα δεν είναι πρωτότυπο ή γενόσημο αλλά καλά γενόσημα ή κακής ποιότητος και αναποτελεσματικά γενόσημα για την αντιμετώπιση των ασθενειών.

Στόχος μας λοιπόν πρέπει να είναι η εξασφάλιση συνεχούς και ουσιαστικού ελέγχου, σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές των γενοσήμων φαρμάκων που κυκλοφορούν στη χώρα μας, τα οποία θα καλύπτουν πλέον τη συντριπτική πλειοψηφία της συνταγογράφησης για την αντιμετώπιση των ασθενειών των Ελλήνων και Ελληνίδων.

*Ο Ευάγγελος Ευαγγελάτος είναι Παιδίατρος, Συντονιστής Διευθυντής Ε.Σ.Υ. Αργοστόλι

Πίνοντας μια Guinness

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

Σήμερα εάν ανοίξετε οποιαδήποτε σχεδόν Ευρωπαϊκή εφημερίδα, θα διαπιστώσετε ότι σίγουρα θα ασχολείται με την Ελλάδα.


Πάνε πια εκείνες οι εποχές στη δεκαετία του 70 όπου οι Έλληνες του εξωτερικού ζήλευαν γιατί σχεδόν ποτέ οι ξένοι δεν ασχολούταν με τη χώρα μας, ενώ αντίθετα μπορούσαν οι εφημερίδες τους να είχαν εκτενείς ανταποκρίσεις και ρεπορτάζ ακόμη και από την πιο μικρή δημοκρατία του Ειρηνικού ή της Αφρικής.
Να λοιπόν, μας γύρισε το χαρτί ! Η μάλλον η σελίδα μια και μιλάμε για εφημερίδες. Ορίστε, είμαστε πια πρώτοι και καλύτεροι σε δημοσιεύματα, ή μάλλον πρώτοι και χειρότεροι όπως θέλουν οι εταίροι μας να μας αποκαλούν σε αυτά.


Την διαπίστωση αυτή την έκανα και ιδίοις όμασι, όταν πήρα να κοιτάξω ένα τυχαίο φύλλο εφημερίδας και συγκεκριμένα τη The Sun σε μία pub του Λονδίνου. Σημειωτέον ότι κάτω από την επωνυμία της ανακοίνωνε ότι 150 ημέρες μας χωρίζουν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Μια ιδέα και παράδοση πέρα για πέρα Ελληνική.


Τώρα γιατί αφήνουμε τους άλλους να μην το θυμούνται ή πολύ περισσότερο αφήνουμε τα κλεφτρόνια ακόμη και να κλέβουν την Ολυμπία είναι μια άλλη κουβέντα.


Χωρίς έκπληξη είδα λοιπόν μια ολοσέλιδη καταχώρηση για τη χώρα μας, η οποία είχε και μία τεράστια γελοιογραφία, όπου παρουσίαζε τον Έλληνα ως Ζορμπά να χορεύει συρτάκι με ύφος πολλά βαρύ ζεϊμπέκη και να σπάει ένα βουνό από πιάτα που έφεραν το σήμα του Ευρώ. Έδειχνε ακόμη η φιγούρα αυτή την Ελληνική σημαία να κυματίζει καταλήγοντας σε ράκη και όλα αυτά με φόντο τη Γερμανική σημαία.

Guinnes
Όσον αφορά το σκίτσο αυτό κάθε αυτό έχω να παρατηρήσω ότι δεν φταίνε αυτοί. Δυστυχώς αυτόν τον πολιτισμό του Ζορμπά, τον πολιτισμό της καρικατούρας τους μαθαίνουμε στις περιβόητες Ελληνικές βραδιές στα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία μας το καλοκαίρι και τους δημιουργούμε ψευδή εικόνα, ενώ ξέρουμε ότι η Ελλάδα είναι κάτι άλλο.
Όμως αυτοί δεν το γνωρίζουν γιατί κανείς δεν μίλησε στους ανθρώπους αυτούς που κατά χιλιάδες έρχονται στη χώρα μας, για το Σεφέρη, τον Ελύτη ή τον Καβάφη.
Γιατί δεν στολίσαμε ποτέ τις πόλεις μας με δύο έργα τέχνης.
Γιατί τα θέατρα τα έχουμε για να συνεδριάζουν μέσα σε φωνές και πολλές φορές σε ύβρεις τα δημοτικά μας συμβούλια. Απαλλοτριώνοντας έτσι τον χώρο της τέχνης, «αιρετώ δικαίω».


Τα παραπάνω είναι λυπηρά. Όμως το μείζων και αυτό που φέρνει τη μεγαλύτερη απογοήτευση και θλίψη είναι η ουσία αυτής της φιγούρας, ουσία που αποτυπώνει με τον πιο χτυπητό τρόπο την αποτυχία και την εκφύλιση μίας προσπάθειας δεκαετιών που δεν ήταν άλλη από το να πάψουν οριστικά οι εθνικές αντιπαλότητες στην Ευρώπη οι οποίες τόσους πολέμους και δεινά είχαν φέρει στη γηραιά ήπειρο. Και να οδηγηθούμε στην ευημερία μέσω της συνεργασίας και της ενοποίησης των λαών και των κρατών της.


Βλέπουμε εδώ ότι κατορθώθηκε το εντελώς αντίθετο. Το ισχυρότερο κράτος της Ε.Ε. η Γερμανία και το ιστορικότερο της ένωσης, η Ελλάδα, να καταγίνονται σε έναν ανταγωνισμό καχυποψίας και μίσους.
Θλίψη και απογοήτευση φέρνει το γεγονός αυτό, ιδιαίτερα σε όλους εμάς τους Ευρωπαϊστές, που από τα φοιτητικά μας χρόνια στην δεκαετία του 70 πιστέψαμε στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης.

Φρονώ ότι κάτι πρέπει να γίνει έστω και την τελευταία στιγμή για να σωθεί αυτή η τόσο σημαντική υπόθεση. Να αφυπνιστούμε όλοι και να σταματήσουμε να πίνουμε οι Έλληνες αμέριμνοι τη Guinness μας στο Λονδίνο, ή την ρετσίνα μας και το ούζο στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Κρήτη, την Κεφαλονιά και απανταχού της Ελλάδος.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους Γερμανούς στη Βαυαρία και στο Βερολίνο και για τους άλλους Ευρωπαίους, στη Μαδρίτη, το Παρίσι, στη Χάγη, στις Βρυξέλες, ιδίως στις Βρυξέλες.


Μια αφύπνιση της Ευρώπης χωρίς να σκέφτεται το άνοιγμα των χρηματαγορών, μία αφύπνιση που θα σκέφτεται η Ευρώπη μόνο τους λόγους και τις ανάγκες που επιχειρήθηκε η ένωσή της. Γιατί αυτή είναι και η μόνη λύση για την επιβίωσή της.


*Ο Ευαγγελάτος Ευάγγελος είναι παιδίατρος και Συντονιστής Διευθυντής Ε.Σ.Υ.

Χάλασαν το υνί για να φτιάξουν το πέταλο

Αρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

eyaggelatos jpeg

Κάποιοι με ρωτούν τι εννοούσα όταν έγραψα σε άρθρο μου της 28ης Φεβρουαρίου 2012 "ότι έχουμε θέατρα για να συνεδριάζουν τα Δημοτικά μας Συμβούλια απαλλοτριώνοντας έτσι τον χώρο της τέχνης “αιρετώ δικαίω".

Έχω να πω ότι η απάντηση είναι απλή και μάλιστα προκαλεί απορία πως δεν αντέδρασαν και δεν την ανέδειξαν μέχρι τώρα οι υπεύθυνοι διοικητικοί παράγοντες του θεάτρου ΚΕΦΑΛΟΣ, οι καλλιτέχνες στο επάγγελμα, ή ακόμα και το κοινό. Επειδή νιώθω και εγώ ένα μικρό μερίδιο καλλιτεχνικής ευθύνης θέλω να τονίσω ότι: το θέμα με την τέχνη είναι ότι δεν την προωθήσαμε ποτέ ως πρότυπο.

Πρέπει όμως να σταματήσουμε να αδικούμε τους εαυτούς μας και να μην στερούμε και αυτά τα λιγοστά εφόδια που έχει για να αναπτυχθεί στον τόπο μας. Ακόμα πρέπει να μην ακυρώνουμε κάποιους Έλληνες που ονειρεύτηκαν την Κεφαλονιά της τέχνης και του πολιτισμού και όχι της κρίσης και της παρακμής.

Και αναφέρομαι στον Αντύπα που χρηματοδότησε την επανακατασκευή του ιστορικού θεάτρου ΚΕΦΑΛΟΣ στην αρχική του φάση και στη συνέχεια στη Μελίνα που ως Υπουργός Πολιτισμού με χρήματα του Ελληνικού λαού το ολοκλήρωσε και μέσα σε μεγάλη συγκινησιακή ατμόσφαιρα το εγκαινίασε.

Είναι προφανές ότι οι παραπάνω δεν ονειρεύτηκαν και δεν χρηματοδότησαν αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου. Όμως αυτό σήμερα συμβαίνει. Γιατί η αίθουσα τέχνης στο ισόγειο του θεάτρου που είναι αφιερωμένη στο μεγάλο κλασικό μουσουργό Αντίοχο Ευαγγελάτο έχει καταληφθεί εξ εφόδου από το Δημοτικό Συμβούλιο όπου και για να εξυπηρετηθεί έχουν κάνει και τις σχετικές κτιριακές αλλαγές, άλλες μόνιμες άλλες μετακινούμενες.

Απορίας άξιον είναι ότι οι σύμβουλοι συμπολιτευόμενοι αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι δεν σήκωσαν μια φορά πάνω το κεφάλι για να δουν ότι στην αίθουσα αυτή υπάρχουν ειδικά φωτιστικά που τα πλήρωσε ο Ελληνικός λαός για υποστηρίξουν κάποιες άλλες λειτουργίες.

Αλλά και όταν κοιτάνε κάτω δεν είχαν την παρατηρητικότητα να δουν ότι στην αίθουσα υπάρχει pontium και να αναρωτηθούν τι κάνουμε εμείς στο χώρο αυτό. Εντάξει κάποιοι έχουν το ελαφρυντικό γιατί είναι από άλλα μέρη, αλλά οι άλλοι, οι Αργοστολιώτες; Δεν είχε τύχει ποτέ να παρακολουθήσουν τη λειτουργία αυτού του χώρου; Δεν κατανοούν ότι οι εργασίες του Δ.Σ. εκεί σταματούν την καλλιτεχνική δημιουργία στον τόπο, γιατί της στερούν τη δυνατότητα να εκτεθεί και να παρουσιαστεί στο κοινό. Δεν καταλαβαίνουν ότι οι επισκέπτες της πόλης δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν κάτι από την πνευματική δημιουργία των Κεφαλλήνων και όχι μόνο.

Αγαπητέ κύριε Δήμαρχε, ξέρεις ότι σε τιμώ και σε υπολήπτομαι, ξέρεις ότι δεν ξεχνώ τη συνεισφορά σου στο ότι μπορέσαμε με Δήμαρχο Λειβαθούς το Θεόφιλο Μιχαλάτο να φτιάξουμε το νηπιαγωγείο κόσμημα στα Βλαχάτα, αλλά στο θέμα αυτό θα στο πω με μια προσφιλή σου έκφραση "Είσαι λάθος".

Λύσεις υπάρχουν εμείς π.χ. στη Λειβαθώ που είχα την τιμή να ήμουν πρόεδρος στο Δημοτικό της Συμβούλιο συνεδριάζαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου Κεραμειών.

Φρονώ ότι εύκολα μπορείς να βρεις άλλη λύση και να αποδώσεις ξανά την αίθουσα Αντίοχος Ευαγγελάτος στους φυσικούς της χρήστες στους καλλιτέχνες και στο φιλότεχνο κοινό και έτσι να απαλείψεις το χαρακτηρισμό ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Κεφαλλονιάς "βλάπτει σοβαρά την τέχνη".

Κεφαλονιά η πετρελαϊκή

Άρθρο του Ευάγγελου Ευαγγελάτου

eyaggelatos jpeg

Η άβυσσος θα μας σώσει! Αλλά για να σωθούμε πρέπει όχι μόνο να βρεθούμε στο χείλος της αβύσσου αλλά και να το προσπεράσουμε, να διατρήσουμε χιλιόμετρα φλοιού της γης για να φτάσουμε στην πηγή να πιούμε νερό ή κυριολεκτώντας να αντλήσουμε πετρέλαιο. Τα λεφτά για το ταξίδι αυτό είναι πολλά αλλά "ευτυχώς" υπάρχουν ήδη οχτώ ενδιαφερόμενοι κολοσσοί για να τα δώσουν. Γιατί ο πλούτος εκεί κάτω είναι παραμυθένιος.

Μια και μιλάμε για παραμυθένια πράγματα όπως είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο να σας πω και εγώ ότι: Μια φορά και έναν καιρό στα χρόνια του Σημίτη, όταν ήμουν Νομαρχιακός Σύμβουλος Κεφαλονιάς, έφτασε εδώ μια ομάδα από στελέχη πετρελαϊκής εταιρείας αμερικανικών συμφερόντων και στελέχη από τα Ελληνικά Πετρέλαια. Σκοπός τους ήταν να πετύχουν την έγκριση για μια κύρια και εφεδρική γεώτρηση πάνω στο κοίτασμα που είχε εντοπιστεί με σεισμολογικές έρευνες έξω από τον Πόρο Κεφαλονιάς. Η έγκριση δόθηκε αλλά οι γεωτρήσεις δεν έγιναν όπως και ποτέ δεν έγιναν γνωστά τα αποτελέσματα των ερευνών.

Όμως ένα βράδυ εκεί που έπινα μαζί τους ένα κρασί και μεταξύ "τυριού και αχλαδιού" μπόρεσα και τους εκμαίευσα μερικά σημαντικά πράγματα για το θέμα τα οποία με καθυστέρηση αρκετών ετών τα δημοσιοποιώ σε μια καλή ευκαιρία αφού το θέμα είναι επίκαιρο και τα πετρέλαια παίζουν ως ελπίδα σε εθνικό επίπεδο.

1. Πετρέλαια υπάρχουν (και όχι κατά το λεφτά υπάρχουν). Τώρα γιατί λίγο πριν να μπούμε στο ΔΝΤ διαβεβαίωναν οι κρατούντες ότι δεν υπάρχουν κοιτάσματα στην Ελλάδα, επιδέχεται πολλές ερμηνείες.

2. Η ποσότητα είναι μεγάλη, ένα μεγάλο βουνό κυριολεκτικά γιατί το πέτρωμα του κοιτάσματος έχει το μέγεθος του Αίνου.

3. Το κοίτασμα βρίσκεται λίγα μίλια έξω από τον Πόρο. Σίγουρα θα θυμούνται οι κάτοικοι τον χαρακτηριστικό κρότο που ακουγόταν από τις σεισμικές δονήσεις κατά την διάρκεια της έρευνας στην παράκτια γραμμή Σκάλας - Πόρου.

4. Το πετρέλαιο είναι εξαιρετικής ποιότητας, ώριμο και έχει ηλικία 95 εκατομμυρίων ετών. Είναι τόσο καθαρό που σχεδόν "δεν χρειάζεται διυλιστήριο" σε αντίθεση με το Αιγαίο που έχει νέα, "άγουρα", μικρής απόδοσης και ηλικίας μόνο 5 εκατομμυρίων ετών.

5. Το βάθος τους είναι αρκετά μεγάλο. Η άντληση τους για να είναι συμφέρουσα θα έπρεπε τότε η τιμή του βαρελιού να ήταν 70 δολάρια ενώ η τιμή του στις διεθνής αγορές ήταν 40 δολάρια.

6. Ο τουρισμός δεν θα εθίγετο από ρύπανση γιατί η υπερσύγχρονη τεχνολογία δεν άφηνε περιθώρια ρύπων. Βέβαια το 2010 όταν έγινε η έκρηξη της εξέδρας της ΒΡ στον κόλπο του Μεξικού, διαπίστωσα πόσο αβάσιμες ήταν αυτές οι διαβεβαιώσεις.

7. Τα αντισταθμιστικά οφέλη για την τοπική κοινωνία θα ήταν ότι η έδρα των εγκαταστάσεων θα ήταν στον Πόρο και πολλοί ντόπιοι θα απασχολούντο.

8. Το ποσοστό κέρδους θα ήταν 55% για την εταιρεία εκμετάλλευσης και 45% για το Ελληνικό Δημόσιο.

Αυτά είναι τα πιο σημαντικά από την κουβέντα μας και τα μεταφέρω τώρα που πλησιάζει η ώρα του κεφαλλονίτικου πετρελαίου αφού η τιμή του είναι σταθερά πάνω από 100 δολάρια ανά βαρέλι, βρισκόμαστε στην εποχή του μνημονίου και λόγω της οικονομικής κρίσης είναι επιτακτική η αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου.

Ευάγγελος Ευαγγελάτος Παιδίατρος